Nieuwsbrief September/Oktober 2021

De echte wilde eend wordt steeds zeldzamer in Nederland toont onderzoek aan. Daarvoor in de plaats komen steeds meer verbasteringen zoals "park- en soepeenden". In mijn jeugdjaren in de jaren 60 van de vorige eeuw was dat nog niet het geval. Naast koeien, varkens en kippen hielden diverse boeren bij mij in de buurt ook "wilde" eenden, eenden die de echte kleuren en tekeningen hadden van wilde eenden. Ze werden niet voor de sier gehouden maar om er wat aan te verdienen. De vader van vrienden van mij werkte als daggelder bij een boer en zij woonden in een huurhuis van die boer. Achter het huis lag de polder Stein Zuid.  Het houden van eenden  gebeurde op de volgende manier. Een toom eenden werd gehouden speciaal voor de fok. In het voorjaar werden op geschikte plekken aantrekkelijk broedplaatsen voor de vrouwtjes eenden gemaakt. Niet meer gebruikte verroeste melkbussen werden op rustige plekjes gelegd zoals in geriefbosjes en oevers met ruige vegetatie. In een melkbus werd wat hooi gelegd om het extra aantrekkelijk te maken als broedplaats. De vrouwtjes eenden die er in gingen nestelen werden goed in de gaten gehouden. Op het moment dat de eieren uitkwamen werd de opening van de melkbus dicht gemaakt met b.v. een jute zak. Als de kuikens opgedroogd waren werden ze geleewiekt aan een vleugel hetgeen inmiddels bij wet verboden is maar toen nog niet. Het leewieken betekende overigens wel dat de eenden nooit meer konden vliegen. Maar dat was juist de bedoeling zal uit het vervolg van het verhaal blijken.

De moedereend en kuikens werden vervolgens in de polder losgelaten om daar de opgroeiperiode van de kuikens te doorlopen. Wij hielden een oogje in het zeil waar de eenden zich in de opgroeifase bevonden en op het moment dat de kuikens volgroeid waren brak het moment aan om te gaan oogsten. Voor het terug vangen van moeder en kuikens hadden we het volgende trucje. De kuikens en moeder waren geleewiekt en konden dus niet vliegen. Het was de kunst om de eenden de sloot uit te krijgen en ze naar een diepe greppel te jagen die in het midden van een grasland perceel lag. Het groepje eenden probeerde dan zo snel mogelijk de greppel uit te lopen waarbij wij achter de eenden aan liepen. De eenden moesten in de greppel gehouden worden en na een tijdje rennen werden de eenden zo moe dat ze gingen liggen en gemakkelijk te pakken waren. De eenden gingen dan mee en de kuikens werden verkocht aan een konijnen-eendenkoper welke zo af en toe langs kwam. De moedereend werd natuurlijk wel gehouden want die moest het jaar erna weer opnieuw  ingezet worden om kuikens te krijgen.

Halverwege oktober 2021 is een begin gemaakt  met  het omvormen van 3½ hectare voormalig mais/rode klaver land in de polder Stein Zuid tot ‘kruiden- en faunarijk grasland’. Er is een kikkerpoel gegraven en de oever van de oostelijk gelegen sloot is verlaagd tot een natuurvriendelijke oever. Een ‘struweelhaag’ van inheemse struiken wordt nog langs een bestaande (ondiepe) sloot geplant. Aan de westkant (voormalige maalsloot) wordt ook nog een natuurvriendelijke oever aangelegd. In de reeds  gefraisde stroken wordt een kruidenrijk plantenmengsel ingezaaid. De rest van het perceel mag zich ontwikkelen tot kruidenrijk- en faunarijk grasland. 

Eerder begin 2021 is het natuur- en recreatiegebied Steinse Groen, dat naast Gouda-Goverwelle ligt,  al meer natuurlijker gemaakt. Er zijn daar extra voorzieningen gekomen voor de ijsvogel, de ringslang en de groene glazenmaker, een zeldzame libellensoort.